О споре литовцев и литвинов (взгляд со стороны)

[Vadim Deruzhinsky]

Боюсь помешать вашей беседе Латвии с Летувой, однако для всех напомню, что в ВКЛ литвинами назывались нынешние «беларусы» с фамилиями на –ич, а вот народы нынешний Летувы жемойты и аукштайты – так в ВКЛ и именовались своими этническими названиями: жемойты и аукштайты, никто их «литвинами», то есть ЛИТОВЦАМИ, в ВКЛ никогда не называл. Вы в своей беседе этот существеннейший момент почему-то напрочь забываете.

Удивляет: как можно этот одиозный факт игнорировать в своих умопостроениях? Мы же не о научной или ненаучной фантастике говорим, а об истории.

С какой же стати литвины ВКЛ у вас становятся «беларусами», а те, кто литовцами не были в ВКЛ – жемойты и аукштайты – вдруг таковыми находятся? Простите, но единственные ЛИТОВЦЫ ВКЛ – это только литвины (переименованные в «беларусов» царизмом с 1840 года). И ДРУГИХ НИКАКИХ ЛИТОВЦЕВ, КРОМЕ ЛИТВИНОВ, В ВКЛ НЕ БЫЛО.

[lietuvaitis]

Подпись Моколы Радивила.
Nicolaus Radzjwjl, pal(a)t(i)nus Vilnen(sis)et canc(e)larius


Где там у вас светится ~ич? А может он уже не "литвин"


Вот именно Вадим, незанимайтес фантастикой, а то yже смешно выгледите.

[Vadim Deruzhinsky]

lietuvaitis: «Где там у вас светится ~ич? А может он уже не "литвин"?»

А где там у вас светится ваше пресловутое –ис жемойтов и аукштайтов вашей якобы Республики Летува? А может, он уже не жемойт и не аукштайт? Вашу фразу перефразирую.

Опять вижу ваши детские попытки навешать коллегам на уши свою лапшу.

Фамилия Радзивилл является белорусской (литвинской) и совершенно чуждой и вообще дикой для вашего языка жемойтов и аукштайтов, восточных балтов. Ранее govard в параллельной ветке темы форума привел список жемойтов и аукштайтов в Войске ВКЛ, и мы аналогично выдержки из Списков войска ВКЛ помещали в публикации «Кто правил Жемойтией?» (выложена в Архиве сайта). Все жемойты и аукштайты были в ВКЛ с фамилиями на –ис.

Ни с какого боку к вашим этносам восточных балтов не относятся наши фамилии западных балтов на –илл. Тем более что в вашем языке такой фамилии вообще быть не могло: был бы некий «Радзивилас». Коего и не было.

Так что не надо выдумок. Как, замечу, не было и Львовиса Сапегиса – а был Лев Сапега. Тоже сей наш канцлер ВКЛ не на –ич: чего же вы не говорите, что это был на самом деле жмудин или аукштайт?

Боитесь соврать, ибо тут вранье для всех нас очевидно. Но чего боятся – если даже известнейший московский историк Рой Медведев в своих статьях в журнале «Наука и жизнь» пишет сегодня, хоть в глаза ему плюй, что канцлер ВКЛ Лев Сапега якобы был «литовцем» и вел «политику литовского угнетения белорусов». Не оттуда ли, из имперского корыта России, вы, lietuvaitis, и черпаете?

[magelan]

Фамилия Радзивилл является белорусской (литвинской) и совершенно чуждой и вообще дикой для вашего языка жемойтов и аукштайтов, восточных балтов. Ранее govard в параллельной ветке темы форума привел список жемойтов и аукштайтов в Войске ВКЛ, и мы аналогично выдержки из Списков войска ВКЛ помещали в публикации «Кто правил Жемойтией?» (выложена в Архиве сайта). Все жемойты и аукштайты были в ВКЛ с фамилиями на –ис.

Ни с какого боку к вашим этносам восточных балтов не относятся наши фамилии западных балтов на –илл. Тем более что в вашем языке такой фамилии вообще быть не могло: был бы некий «Радзивилас». Коего и не было.

Опять бредите ,теперь прицепились к окончаниям которые ничего не значат и на национальность не указывают . монополизировали -ИЧ а ведь это может указывать что это поляки, да и вообще почьти все жемайты тогда были поляками , окончание это скорее дань шляхтецкой моде ополячивания .

Теперь насчёт литовских фамилий вы заблуждаетесь что они все кончаються на С очень много как раз кончаеться на -а

Biekša , Zamara, Šriupša, Garšva, Buga, и. тд. а вот известные фамилии Radvila и Sapiega

[Vadim Deruzhinsky]

Отсылаю вас к выложенной в Архиве публикаций нашей статье «Происхождение белорусских фамилий». Никаких поляков с фамилиями на –ич никогда не существовало, все эти поляки – это белорусы. Это не мое мнение, а мнение всех авторитетнейших белорусских (и польских) ученых в этой теме.

Magelan: «Теперь насчёт литовских фамилий вы заблуждаетесь что они все кончаються на С очень много как раз кончаеться на –а».

Но вы же говорили о Радзивиле! Он что – «Радзивила»? Не морочьте голову – не можете доказать, так честно и скажите.

[magelan]

Но вы же говорили о Радзивиле! Он что – «Радзивила»? Не морочьте голову – не можете доказать, так честно и скажите.

He Радзивила а Радвила это литовский род которому дал начало Радвила Астикайтис сын приближонного Витовту Кристиана Астика родом из Кернаве , беларусы отдыхают

[Vadim Deruzhinsky]

magelan: «He Радзивила а Радвила это литовский род которому дал начало Радвила Астикайтис сын приближонного Витовту Кристиана Астика родом из Кернаве , беларусы отдыхают»

Отдыхают не литвины-белорусы, а жемойты и аукштайты. Вы пишите: «это литовский род которому дал начало» - ну так именно ЛИТОВСКИЙ, а не ауштайтский или жемойтский. Вы покажите мне, что Радзивилы были жемойтами или аукштайтами – причем, вы даже сами для себя не можете найти, куда Радзивила пристроить в ваших измышлениях – к жемойтами или к аукштайтам, ибо сей род одиозно чужд этнически и тем, и другим.

Коль вы, уважаемый magelan, взялись доказывать как нечто историческое (с апломбом на написание минимум диссертации кандидата исторических наук, ибо таково ваше «историческое открытие»), что белорусский род Радзивилов является якобы вашим родом жемойтов или аукштайтов – тут вы сами не знаете – то потрудитесь начать с элементарного. А именно: приведите нам документы, где представители рода Радзивилов говорят о том, что их род является жемойтами или аукштайтами. Жду таких документов. Ибо вы это хотите нам доказать. Не дождусь никогда, ибо такого нет. Так с какого коня вы взялись на пустом месте выдумывать, что Радзивилы имеют как вам какое-то отношение?

Между тем есть масса документов, в которых Радзивилы как литвины себя называют частью этноса народа нынешней Беларуси. Факт? Да убийственный для вас факт.

Заодно хотел бы от вас в качестве аргументации вашей точки зрения получить документы, написанные Радзивилами на вашем языке жемойтов и аукштайтов. Заранее знаю, как это знаете и вы, что это невозможно, ибо никто из рода Радзивилов НЕ ЗНАЛ ВАШЕГО ЯЗЫКА Самогитии – языка жемойтов и аукштайтов, как равно император России Александр II не знал татарского языка.

Так снова спрашиваю: зачем вы морочите нам голову?

[влодэк]

Ну и Магелан, ну и засранец, так бессовесно лгать. У вас в Жамойтии все такие? Читай, дурень, если понимаешь настоящий литовский язык.

МІКАЛАЙ РАДЗІВІЛ ЧОРНЫ

Упершыню ў гісторыі Літвы з'явіўся чалавек, які, надзелены вялікай уладай, вырашаў дзяржаўныя справы не сілай, а згодай, не зброяй, а словам, не вайной, а мірам.
Мікалай Радзівіл, празваны Чорным, быў далёкі ад ідэалу, але не можа не выклікаць сімпатыю ягонае неўспрыманне насілля і жахаў вайны, ягоныя духоўныя пошукі, самаадданае служэнне Бацькаўшчыне. Трагедыя такіх людзей, як Чорны, у тым, што яны значна апярэджваюць свой час, і сучаснікі не разумеюць іх, а то і цкуюць. І непаразуменне, і няўдзячнасць, і нянавісць да сябе, і расчараванне спазнаў Чорны. Але ўсё ж ён жыў у свой час, бо менавіта такі чалавек патрэбны быў тады Літве, і калі ён з'явіўся, дык, значыць, з'явіўся своечасова.
Самое паходжанне Чорнага з слаўнага роду Радзівілаў ужо асуджала яго на бліскучую палітычную кар'еру. З часоў Гедзіміна Радзівілы нязменна знаходзіліся на вяршыні ўлады ў Вялікім Княстве. З кожным новым пакаленнем яны ўмацоўвалі сваё становішча ў Літве і прыбіралі да рук новыя землі і маёнткі. Калі пры Вітаўце род не мог пахваліцца асаблівым багаццем, дык у 1528 годзе яму належала 12 288 дымоў і каля 70 тысяч падданых, і Радзівілы выстаўлялі сваю харугву ў 768 вершнікаў[1].
За нейкае стагоддзе яны здолелі падняцца да першых паноў у Вялікім Княстве. А калі было багацце і ўлада, дык хацелася і высакароднага гонару. Як і многія роды, што ў гэты час разбагацелі, Радзівілы ў апакрыфічных радаслоўных прыпісвалі сабе княжацкае паходжанне. І не ад якога-небудзь дробнага ўдзельнага князька выводзілі свой род, а ад вялікага князя літоўскага Нарымонта[2]. Паводле «Кронікі Літоўскай і Жамойцкай», Нарымонт быў сынам вялікага князя Рамана і «вчинил город Кернов, и знесеть столец свой з Новагородка до Кернова, и почнеть княжити»[3], а пасля смерці сваёй жонкі забраў за сябе жонку брата Даўмонта. Калі Нарымонт памёр, вялікім князем стаў другі ягоны брат Тройдзень. Даўмонт падаслаў да яго забойцаў. Ратуючыся ад іх, былая Даўмонтава жонка з сынам уцякла да паганскага святара Крэва-Крывейты (Крэва-Крывіча).
Неўзабаве Нарымонтавіч застаўся без маці. Аднойчы паблізу месца, дзе жыў святар (раён сучаснай Вільні), паляваў вялікі князь Віцень. Крэва-Крывіч пасадзіў Нарымонтавіча ў арлінае гняздо. Пачуўшы дзіцячы плач, Віцень спыніўся каля гнязда і ўбачыў там хлопчыка. Святар, які суправаджаў князя, прамовіў, што дзіця паслаў сам Пярун (Пяркунас). Віцень зычліва аднёсся да такога шчодрага «падарунка бога» і перадаў хлопчыка на выхаванне Крэва-Крывічу. Празвалі яго Ляздзейкам. Калі ён вырас, Віцень выдаў за яго сваю дачку Паяту, а пасля смерці Крэва-Крывіча зрабіў і першасвятаром. Менавіта Ляздзейка і параіў вялікаму князю Гедзіміну пабудаваць Вільню, за што і атрымаў мянушку Радзівіл (Радзіў Вільню). Дык вось, Ляздзейку і лічылі Радзівілы сваім продкам. У гэтай гісторыі выдуманае пераплятаецца, пэўна, і з рэальнымі падзеямі. Вялікага князя Нарымонта не называе ніводны гістарычны дакумент і гісторыкі даўно прыйшлі да высновы, што гэта асоба міфічная, ды і выпадак з Даўмонтавай жонкай адбыўся з Міндоўгам. Увод у ліцьвінскія летапісы міфічнага князя Нарымонта мог быць запісан са слоў саміх Радзівілаў, бо найбольш верагодным ініцыятарам стварэння легендарнай часткі ў ліцьвінскіх летапісах быў Станіслаў Гаштольд - муж Барбары Радзівіл[4]. Іншае піша пра паходжанне Радзівілаў Мацей Стрыйкоўскі, які занатаваў у сваёй «Кроніцы» старажытнае паданне[5]. Паводле яго, Радзівілы паходзілі ад Крэва-Крывіча. Паганскі святар закахаўся ў простую дзяўчыну, якая і нарадзіла ад яго сына. Пры родах дзяўчына памерла і пакінула немаўля на руках Крэва-Крывіча. Паколькі прызнаць на людзях хлопчыка сваім сынам святар не адважыўся, дык прыдумаў хітрасць з гняздом і богам Пяркунасам. Ці праўдзівае гэта паданне, цяпер ужо не вызначыць, але вось тое, што продкі Радзівілаў у ХІV стагоддзі ганарыліся паходжаннем ад жраца, сведчыў у сваім дзённіку крыжацкі пасол Конрад Кібург[6].
Кібург дае падставу лічыць Ляздзейку рэальнай гістарычнай асобай і заснавальнікам роду Радзівілаў. Праўдападобна, што продкі Радзівілаў паходзілі з Ашмянаў, бо пра гэта пісаў Мікалай Чорны[7]. Несумненна, што Радзівілы былі славянамі. І такі абазнаны ў паходжанні Радзівілаў чалавек, як Сымон Будны, уважаў іх за прадстаўнікоў народу «славного языка словенъского»[8].
Роля вярхоўных святароў у тагачасным жыцці Літвы была вялікай, да іх слова прыслухоўваўся, а часам і падначальваўся ім сам вялікі князь. Таму не дзіва, што Ляздзейкаў сын Віршал займаў пры Гедзіміне важныя дзяржаўныя пасады*. Гэтак, у 1322 годзе ён узначаліў ліцьвінскае войска ў паходзе супраць крыжакоў. Ад шлюбу Віршала з Белзскай княгіняй нарадзіўся Серпуцій, які ажаніўся з нейкай княгіняй Яраслаўнай, ад якой меў сына Войшунда. Той стаў бліжэйшым паплечнікам Ягайлы, узначальваў у 1381 годзе паход на Полацак, дапамагаў яму ў вайне з Кейстутам. Пры хрышчэнні ён атрымаў імя Мікалай, якім Радзівілы ў далейшым называлі старэйшых сыноў. Гэтым разам нашчадак Ляздзейкі ажаніўся з княжацкай дачкой - Пракедай Віцебскай. Двух сыноў - Осціка і Радзівіла нарадзіла Пракеда. Ад Осціка пайшоў род Осцікавічаў, а ад Осцікавага сына Радзівіла - Радзівілаў. Радзівіл Осцікавіч вядомы ў гісторыі як адзін з прэтэндэнтаў на велікакняжацкі пасад, вылучаны пры Казіміры партыяй Яна Гаштольда. Старэйшы Радзівілаў сын Мікалай даслужыўся да сама высокіх дзяржаўных пасад: віленскага ваяводы і канцлера. Гэтым ён быў абавязаны Яну Манівіду - слонімскаму князю, з дачкой якога - Ганнай - ажаніўся.
* Князь Віршал Ляздзейка выступае сведкам у грамаце Альгерда 1359 года. Prochaska A. Cryistnial Krywe na Litwe / Kwartalnik Historyczny. Lwow, 1904. R.18. Z.3-4. S.486.
Паколькі браты Мікалая Пётра і Ян памерлі бяздзетнымі, дык на яго адзінага ўсклаў лёс місію прадаўжальніка роду Радзівілаў. І ў гэтым вызначыўся Мікалай, або як яго называлі Стары. Ён меў трох сыноў - Мікалая, Яна і Юрыя і дзвюх дачок Софію-Ганну і Ганну. Дачок ён удала выдаў замуж: Софію-Ганну за семіградскага ваяводу Стэфана Батары дэ Самліа, дзеда будучага вялікага князя літоўскага і польскага караля Сцяпана Батуры, а Ганну - за мазавецкага князя Конрада. Пад бацькоўскай апекай сталі на ногі і сыны. Старэйшы Мікалай ад крайчага літоўскага падняўся да ваяводы троцкага і маршалка земскага, а пасля бацькавай смерці ў 1509 годзе заняў пасады віленскага ваяводы і канцлера. У 1518 годзе ён атрымаў ад імператара Максіміліяна княжацкі тытул. Юрый праявіў сябе на палях сечы. За перамогі ў 30 бітвах яго празвалі Віктор (Пераможац), або літоўскі Геркулес. Менавіта яму, пасля слаўнага Канстанціна Астрожскага, Жыгімонт Стары перадаў булаву вялікага гетмана. Бацька Мікалая Чорнага Ян, па мянушцы Барадаты, не мог пахваліцца такімі, як у братоў, поспехамі. Неяк так здарылася, што ён доўгі час быў у цяні, не адыгрываў важнай ролі ў палітычным жыцці Вялікага Княства. Ды, відаць, і сам Ян асабліва не прагнуў вялікай улады, а шукаў шчасця ў самім жыцці. Падарожнічаў па Эўропе. У Рыме пакланіўся грабніцам апосталаў Пятра і Паўла. Ездзіў ён у 1507 годзе з пасольствам у Маскву. Як і Юрый, вызначаўся смеласцю. Праславіў сябе ў Клецкай бітве, дзе агнём з гармат аблегчыў ліцьвінскаму войску пераправу цераз Лань. Удзельнічаў у бітве пад Вішняўцом у 1512 годзе і ў вялікай перамозе пад Воршай.
Урэшце рэшт і ягоныя заслугі перад Княствам былі ўзнагароджаны вялікім князем - ён даў Яну Радзівілу пасады маршалка земскага і кашталяна троцкага. Аднак не толькі вайсковымі подзвігамі праславіўся Ян Радзівіл, але і абняславіўся сваім згрызотным характарам. Пасля смерці ў 1502 годзе першай яго жонкі Альжбэты Гаштольд па ліцьвінскаму закону яе пасаг павінен быў «отдан быти в тот же дом, с которого дому тая девка будет выдана», але Ян Радзівіл пачаў аспрэчваць гэты закон. Справу разгледзелі ў судзе і не на карысць Радзівіла. Тады пан Ян скардзіўся аж папу рымскаму, чым выклікаў незадавальненне Аляксандра Казіміравіча. Аднак не назавеш Яна Радзівіла скнарам. За свой кошт пабудаваў ён касцёлы ў Нясвіжы, Дуброве, Дусятах, замак у Слоніме, дзе займаў пасаду старосты. А выдаткі на гэта не маленькія, але было з чаго браць - чатыры тысячы дымоў належала Яну Радзівілу. Вось такім быў Ян Радзівіл - бацька Мікалая Чорнага. Не вельмі шчасціла яму ў сямейным жыцці. Памерла і другая ягоная жонка Багдана з роду князёў Лукомскіх, пакінуўшы дзвюх дачок - блізнят Ганну і Софію. У 1513 годзе Ян Радзівіл зноў ажаніўся - гэтым разам з дачкой былога вялікага гетмана Станіслава Кішкі, Ганнай. Яна прынесла ў пасаг Нясвіж, Алыку і Лахву. 4 лютага 1515 года ў Нясвіжы нарадзіла Ганна першынца. Згодна родавай традыцыі, яму далі імя Мікалай. А праз некалькі гадоў нарадзіўся яшчэ адзін сын - Ян. Аднак не выпала бацьку пабачыць сваіх сыноў пасталелымі, неўзабаве, у 1522 годзе, Ян Радзівіл памёр. Паводле тастаменту, апякунства над дзецьмі даверыў вялікаму князю Жыгімонту і свайму брату Юрыю Радзівілу. Пасля смерці мужа Ганна Кішка пабралася шлюбам з Станіславам Яновічам. Юрый Радзівіл узяў братанічаў у свой дом. Нібыта сіроты былі Мікалай і Ян, жылі без бацькі і маці, аднак не адчувалі сябе чужымі ў сям'і стрыя. Юрый ласкава адносіўся да сваіх братанічаў. А ў вясёлых гульнях са сваім стрыечным братам Мікалаем, якога празвалі Рудым, і стрыечнай сястрой, прыгажуняй Барбарай, можна было і забыцца пра сваё сіроцтва.

[влодэк]

А вот еще про Радзівілаў:
http://vn.belinter.net/vkl/tables.html

Покажи мне хоть одного - аускаса.

[lietuvaitis]

влодэк а в чем Магелан неправ?

Даже в ваших цитатах написано то что он писал:

"Гэтым разам нашчадак Ляздзейкі ажаніўся з княжацкай дачкой - Пракедай Віцебскай. Двух сыноў - Осціка і Радзівіла нарадзіла Пракеда. Ад Осціка пайшоў род Осцікавічаў, а ад Осцікавага сына Радзівіла - Радзівілаў. Радзівіл Осцікавіч вядомы ў гісторыі як адзін з прэтэндэнтаў на велікакняжацкі пасад, вылучаны пры Казіміры партыяй Яна Гаштольда."

"Осцік" и есть "Астик"

Толка ваш автор немного фантазируит. Лиздейка лицо вымишленое и в первые упоменуто в хронике Быховца. Как и все так называемые "криве-жрецы".

Ваша вторая ссыла:

"Род Радзівілаў, якому прысвечана гэта табліца, не мае сабе роўных па колькасці асоб, што займалі найвышэйшыя дзяржаўныя пасады. Ён узнік як адна з галін Осцікавічаў у 15 ст. і існаваў потым на працягу ўсёй гісторыі Вялікага княства Літоўскага"

А вот очень интересная цитата:

"Яшчэ Радзівіл Осцікавіч да бацькоўскіх Шырвінтаў, Муснікаў і Упнікаў далучыў Біржы і Кейданы ў Літве, Нягневічы на Новагародчыне, Бастынь на Піншчыне і інш. Яго сын выслужыў Дубінкі і яшчэ некалькі маёнткаў у Літве, Ліпскую воласць на Палессі. Шлюб з Соф'яй Манівідаўнай прынёс яму спадчыну рода Манівідаў: Геранёны, Жупраны, Солы, Хаценчыцы, вялікую Харэцкую воласці, з Докшыцамі, Тумілавічамі, Даўгінавам, Мілчай, Зембінам і іншымі сёламі ў вярхоўях Бярэзіны і Віліі. У канцы жыцця Мікалай Радзівілавіч атрымаў Райгрод і Ганядзь на Падляшшы (цяпер у Польшчы), якія раней нелажалі з'ехаўшаму ў Маскву князю М.Глінскаму."

Как видите родные земли Осціка "Шырвінтаў, Муснікаў і Упнікаў" И они все в Литве не в Беларуссии. Так что по менше истерики.

[Мінгайла]

lietuvaitis:

А вот очень интересная цитата:

"Яшчэ Радзівіл Осцікавіч да бацькоўскіх Шырвінтаў, Муснікаў і Упнікаў далучыў Біржы і Кейданы ў Літве, Нягневічы на Новагародчыне, Бастынь на Піншчыне і інш. Яго сын выслужыў Дубінкі і яшчэ некалькі маёнткаў у Літве, Ліпскую воласць на Палессі. Шлюб з Соф'яй Манівідаўнай прынёс яму спадчыну рода Манівідаў: Геранёны, Жупраны, Солы, Хаценчыцы, вялікую Харэцкую воласці, з Докшыцамі, Тумілавічамі, Даўгінавам, Мілчай, Зембінам і іншымі сёламі ў вярхоўях Бярэзіны і Віліі. У канцы жыцця Мікалай Радзівілавіч атрымаў Райгрод і Ганядзь на Падляшшы (цяпер у Польшчы), якія раней нелажалі з'ехаўшаму ў Маскву князю М.Глінскаму."

Как видите родные земли Осціка "Шырвінтаў, Муснікаў і Упнікаў" И они все в Литве не в Беларуссии. Так что по менше истерики.

Это же современный, а не средневековый текст!!! Тут уже есть и Литва, на месте Жамойтии, и Беларусь, на месте Литвы. Короче говоря используется современная терминология.
Vilkacis:

Но литовцу это пофиг. По его мнению, единственный эталон балтов - это литовцы. Всё остальное - это ерунда.
Для него три слова о литовцах в хронике какого-то монаха, который представления не имел о религии балтов, являются более важными, чем миллион дайн у соседнего, родственного народа. В конце концов мировоззрение латышей он начал просто высмеивать. Ну и каких дискуссиях здесь можно говорить?

Согласен на все 100%.
Vilkacis:

А беря во внимание, что слово "литовцы" обычно написано на границе Литвы и Беларуси, то возникает вопрос - а может быть это вовсе не жемайты, и не аукштайты, а всё-таки какое-то третее племя. И к кому же чьими предками оно является - предками нынешних литовцев или нынешних беларусов? Или общими предками для тех и тех?
Жители Вильнюсского края кажутся коренными, но они не знают литовского. И литовцы, и беларусы, и жители Вильнюсского края жили вместе в Жечи Посполитой, потом в Российской империи. Литовцы сохранили свой литовский язык, а жители Вильнюсского края стали говорить часть по-польски, часть по-беларуски. Да, 20 лет в Польской Республике (1920-1940) могли повлиять на это и ополячить литовцем. Но ополячить, а не обеларусить. Что-то здесь не ясно, если принять, что Вильнюсский край является исконно литовским.

В том то всё и дело, что Виленский край исконно беларуский, а это и значит литовский.
Vilkacis:

Спор между литовцами и литвинами усугубляется тем, что сейчас они сильно отличаются. Беларусы чуть ли не причислены к славянам, а литовцы остались балтами.
Литовцы, между прочим, тоже сильно утратили свой язык, находясь в Российской империи. Некоторые латыши даже считают, что "нет другого языка, который больше подвергся русификации, чем литовский". Но в начале 20-го века литовцы попытались восстановить свой язык. Создали литературный литовский, в котором много новых искусственных слов. Таким образом литовцы отдалились от русского языка (от руссификации), но одновременно отдалились и от беларусов (довольно сильно русифицированных).


Вывод.
По-моему, не следует обращать внимание на необоснованную "империалистичность" некоторых литовцев.
Но следует обратить внимание на общее. Если уж генетически беларусы, литовцы и латыши похожи, то имеет смысл быть более дружественными.
Литвины (беларусы) сильно утратили свой язык. Поэтому опыт литовского и латышского может оказаться для беларусов очень ценным. И литовцы, и латыши в начале 20-го века удачно очистили свои языки от чужих наслоений (литовцы от русского, а латыши - от немецкого).
Если беларусы хотят сохранить в будущем своё независимое государство, то без своего языка им не обойтись. А зная бедственное положение беларуского, потребуются чревычайные меры по его возрождению. Потребуются беларуские лингвисты, которые кроме беларуского будут хорошо знать польский, литовский и латышский.

С беларуским не всё так плохо, чуждый маскальский элемент виден сразу: например русское слово "опыт" попытались навезать в форме "вопыт" - сразу видно - лажа. В мове есть своё слово - "досьвед" и прилагательное "дасьведчаны" и т.д. Ещё под руссификацию подпали предлоги, но всё равно правила никто не забыл. К тому же выпущены книги по Тарашкевице(Браніслаў Тарашкевіч) - классическому бел. языку, на Тарашкевице написаны многие сайты. Так что с беларуским всё будет в порядке. Что же касается того, что мы утратили свой язык - это не так. Раздобыл словарь старобеларусского языка - очень многое понятно, просто форма слова немного изменилась, а некоторые понятия просто сегодня больше не существуют, вот и всё. В старобеларуском много латинских слов, видимо сказывается католическое латинскоязычное образование. Пример старобеларуского:
абецадло — алфавит(алфавіт(явно руское) альфабэт, абэсэда)
автентице — пераканаўча, згодна з арыгіналам
аквавита — гарэлка
ангеликъ — прадстаўнік візантыйскай дынастыі Ангелаў
броварное — падатак з бровара
вежа I — 1. вежа; 2. званіца, мінарэт; 3. абора, кароўнік
Летувисы почему то считают свой язык чистейшим балтским, видимо просто не хотят говорить о беларуских словах, которые в нём присутствуют (не знаю насколько часто они сейчас употребляются, но в старолетувисском беларусские слова составляли существенную часть). Например:
Торг - turgus
Мыта - muitas
Бажніца - bažnyčia
Каляды - kaledos
Вялікдзень - velykos
Кароль - karalius
Баярын - bajoras
Абрус - abrusas
Гадзіна - adyna
Карчма - karčema
И многое многое другое.
lietuvaitis:

Я вас просил достоверные потверждения близости беларуского языка с ятвежским, пруским. Тоест предоставе список слов. Как по другому вы определеите близость языка если вы наотрез отказываитес нам предоставит список ятвежских слов?

В одной из статей ВД на сайте этот список есть.

[lietuvaitis]

lietuvaitis:
Я вас просил достоверные потверждения близости беларуского языка с ятвежским, пруским. Тоест предоставе список слов. Как по другому вы определеите близость языка если вы наотрез отказываитес нам предоставит список ятвежских слов?
В одной из статей ВД на сайте этот список есть.

Нет, то что привел ВД - небыл прусским языком. По этому он так и несмог ответит намою тему которую я специално для этого создал.

[Лидчанин]

lietuvaitis:
Я вас просил достоверные потверждения близости беларуского языка с ятвежским, пруским. Тоест предоставе список слов. Как по другому вы определеите близость языка если вы наотрез отказываитес нам предоставит список ятвежских слов?
В одной из статей ВД на сайте этот список есть.

Нет, то что привел ВД - небыл прусским языком. По этому он так и несмог ответит намою тему которую я специално для этого создал.

Ты не поверишь!... (с) НТВ, но Пруссия не была моноэтнической территорией, поэтому правы вы оба - и ВД и ты. (Если я правильно помню, то Media приводил карту расселения племен в Пруссии - такое разнообразие не способствует возникновению единого языка. А тот, что зафиксировали гораздо позже немцы - это остатки всех тех языков, которые существовали до тевтонского ордена, я бы так сказал - неоднородное языковое образование, ведь сам не будешь возражать, что у жителей мазурского поозерья и Земландского полуострова был идентичный язык).
И еще тебе на орехи. В Гродненской области встречается фамилия Остик (привет тебе от постов про Радзивила), и никак не Астик. Хватит с меня анекдота по переделке фамилий в 1940 году (когда ваши переделали фамилию Верабей в Жвирблис - дословно перевели, не заботясь о логике данного поступка).